تاب آوری مراقبین خانوادگی مبتلایان به اختلالات روانی شهر تهران

مقدمه : تاب آوری ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن است. که علیرغم قرار گرفتن در معرض تنش های شدید،منجر به موفقیت انسان در برابر حوادث و اتفاقات می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاب آوری مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اختلالات روانی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی -تحلیلی است. در این مطالعه حجم نمونه 220 نفر محاسبه گردید. ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش فرم مشخصات فردی و پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون بود. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار 16SPSS و آزمون های آماری همبستگی اسپیرمن، آزمون t و  ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:در این مطالعه . میانگین تاب آوری مراقبین مبتلا به اختلالات روانی 93/69 با انحراف معیار 38/16 بوده است. همچنین مطابق یافته ها در مجموع 8/86 درصد مراقبین بیماران تاب آوری بالای 51 را داشتند. بین تاب آوری مراقبین با مشخصات دموگرافیک(سن، جنس، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و تحصیلات) ارتباط آماری معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه به پرستاران و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک می کند که  از مدل تاب آوری و یا مدل های مشابه برای ارتقاء سطح سلامت، افزایش ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن،  افزایش عملکرد اجتماعی، اقتصادی و رفاهی و ارتقاء سطح تحمل مراقبین وبرای مراقبت و آموزش با خانواده های بیماران مبتلا به اختلالات روانی استفاده کنند.